Ο αποκλειστικός μητρικός θηλασμός κατά τους πρώτους 6 μήνες ζωής έχει βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες ευεργετικές επιδράσεις τόσο στην παιδική ηλικία, όσο στην ενήλικη ζωή και αποτελεί επιθυμητό στόχο.

ίναι αποδεδειγμένο ότι παρέχει σαφές προστατευτικό αποτέλεσμα για συγκεκριμένα νοσήματα, το οποίο μάλιστα είναι δοσοεξαρτώμενο, εξαρτάται δηλαδή από τη διάρκειά του, ειδικά όσον αφορά στην παχυσαρκία, τις λοιμώξεις του γαστρεντερικού συστήματος και τη γνωστική εξέλιξη. Τα ευρήματα των ερευνών τονίζουν τον σημαντικό ρόλο της διάρκειας του θηλασμού. Δείχνουν επιπλέον, ότι ο αποκλειστικός θηλασμός ακόμη και μικρότερης διάρκειας ή ο θηλασμός που συνδυάζεται με συμπλήρωμα προσφέρουν πλεονεκτήματα σε σχέση με την αποκλειστική τεχνητή διατροφή.

• Τα βρέφη που θηλάζουν περισσότερο από 4 μήνες εμφανίζουν σημαντικά μειωμένη συχνότητα παχυσαρκίας στην ηλικία των 7-10 ετών σε σχέση με τα μη θηλάζοντα ή τα θηλάζοντα για λιγότερο από 4 μήνες (Grube κ.ά. 2015). Έχει διαπιστωθεί μάλιστα, ότι η προστατευτική συσχέτιση μεταξύ θηλασμού και παχυσαρκίας είναι δοσοεξαρτώμενη. Για κάθε εβδομάδα κατά την οποία ένα βρέφος θήλασε, ο κίνδυνος παχυσαρκίας στην ηλικία των 2 ετών μειώνεται κατά 0,82% (Modrek κ.ά. 2016).
• Πλήθος ερευνών έχει αποδείξει ότι ο θηλασμός έχει δοσοεξαρτώμενη προστατευτική δράση σε σχέση με την εμφάνιση διαρροιών και γαστρεντερίτιδας. Ο αποκλειστικός μητρικός θηλασμός προσφέρει το ανώτατο επίπεδο προστασίας, ακολουθούμενος από τη μεικτή διατροφή (θηλασμός και συμπλήρωμα με γάλα σε σκόνη) σε σχέση με την αποκλειστική χορήγηση τροποποιημένου γάλακτος αγελάδος (Turin & Ochoa 2014).
• Ο μητρικός θηλασμός προσφέρει σημαντική προστασία έναντι των λοιμώξεων του αναπνευστικού. Οι έρευνες δείχνουν ότι η προστασία αφορά τόσο στην εκδήλωση, όσο και στην βαρύτητα των λοιμώξεων (Horta & Victora 2013). Η δράση του σε αυτή την περίπτωση φαίνεται ότι δεν είναι άμεση, αλλά έμμεση μέσω της ενίσχυσης του ανοσοποιητικού συστήματος την οποία επιφέρει.
• Υπάρχουν ενδείξεις ότι ο μητρικός θηλασμός σχετίζεται θετικά με την γνωστική εξέλιξη κατά την παιδική ηλικία. Πολλές έρευνες έχουν καταλήξει σε αυτό το αποτέλεσμα, όμως δεν είναι εύκολο να αποδειχθεί αιτιολογική σχέση λόγω ύπαρξης συγχυτικών παραγόντων. Ο θηλασμός είναι σαφές ότι σχετίζεται θετικά με το IQ score στην παιδική και την εφηβική ηλικία (Victora κ.ά. 2016) και με την γλωσσική ανάπτυξη στη μέση παιδική ηλικία (Whitehouse κ.ά. 2011).
• Ο θηλασμός φαίνεται ότι μειώνει τον κίνδυνο για σύνδρομο βρεφικού αιφνίδιου θανάτου και μέση ωτίτιδα. Πιθανώς μειώνει τη συχνότητα σακχαρώδους διαβήτη τύπου ΙΙ, υπέρτασης και το άσθματος και ενδεχομένως και σακχαρώδους διαβήτη τύπου Ι. Η πιθανή θετική επίδραση στη συχνότητα παιδιατρικών νεοπλασιών βρίσκεται υπό εξέταση. Τα δεδομένα που υποστηρίζουν πιθανή συσχέτιση μεταξύ θηλασμού και εκζέματος, ατοπίας και ιδιοπαθούς φλεγμονώδους νόσου του εντέρου είναι ανεπαρκή έως σήμερα.